Ecuador, wat ben je mooi!

Ha lieve vrienden en vriendinnetjes,

Weer even een update vanaf de andere kant van de oceaan!

Vanaf vorige week zaterdag had ik mezelf bij Adiella geïnstalleerd voor een paar dagen Bogotá. Na meteen het nachtleven in te zijn gedoken zaterdag, was het zondag tijd voor een beetje relaxen en romantisch picknicken in een park (het was ten slotte valentijnsdag).

Maandag werd ik door Heather en Yvonne, twee meisjes die ik in Medellin heb leren kennen, uitgenodigd om mee te gaan naar Choachi: een dorpje buiten Bogotá. Erg leuk natuurlijk, alleen waren ze mij even vergeten te vertellen dat dit tripje voornamelijk zou bestaan uit het rondhangen in thermale baden en had ondergetekende uiteraard geen bikini bij zich. Dit resulteerde in een vrij hilarische zoektocht naar een bikini, waarbij ik tot de conclusie kwam dat Zuid-Amerikaanse kledingmaten vrij onrealistische afmetingen hebben. (Lees: te kleine broekjes en bovenstukjes in formaat 'nep') Na enige tijd zijn we toch een soort van geslaagd en hebben we de rest van de dag met badmuts en al in zwavelbaden rondgehangen. Genieten.

Maandag was sowieso een dag van reünies, want s'avonds sloten ook de twee Noorse helden (die zich zorgzaam over mij ontfermde toen ik bij temperaturen van 35 graden in Barranquila bijna tegen de vlakte ging) bij de groep aan om met z'n allen uit eten/drinken te gaan.

Dinsdag besloot ik dat ik toch wel bedroevend weinig van Bogotá had gezien en dat het tijd werd voor één van de vele 'Free City tours'. Wat er ongeveer op neer komt dat je langs tientallen onnozele rotzooikraampjes wordt geleid met de begeleidende tekst 'Here they sell the best ... in the world'. En ja, dan is de tour guide zeker niet te beroerd om even te wachten, zodat jij je portemonnee kan trekken. En ach, je ziet uiteindelijk ook nog wat van de stad...

Woensdag heb ik m'n spullen gepakt en heb ik het gezellig logeerpartijtje bij Adiella verruilt voor de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld: Quito. Bij aankomst werd ik meteen een partybus ingesleurd, want ja de buurt waar alle feesten zijn bleek Mariscal te heten en dat was volgens de heren achter de bar ontzettend toevallig en een extreem goede reden om mee te gaan. Het resultaat was dat de volgende dag maar even rustig aan gedaan moest worden...(die hoogte valt immers niet mee)

Vrijdag ben ik met een paar meiden naar Mitad del Mundo geweest, oftewel punt 0,0,0 op de aardbol. Naast de gebruikelijke toeristische foto's en de wetenschap dat je hier lichter in gewicht bent dan thuis, was dit oprecht wel interessant. Doordat Ecuador in het midden ligt heeft het land (en dan vooral op punt 0,0,0) iedere dag exact twaalf uur zonlicht en kent men hier geen seizoenen. Oftewel, weer wat geleerd.

Gisteren zijn we naar de markt in Otovalo geweest, wat de grootste markt in Zuid-Amerika zou moeten zijn. Ik heb me keurig gedragen en vrijwel niks gekocht, want met de gedachte dat je er nog twee en een halve maand mee moet slepen wordt zo'n hangmat van lamawol toch minder aantrekkelijk...

Vandaag ben ik naar de Cotopaxi vulkaan geweest. Deze grote vriend is helaas nog behoorlijk actief en daarom is het nationale park maar gedeeltelijk open en mag je de vulkaan zelf niet beklimmen. Het alternatief was tot vierduizend meter hoogte klimmen op de berg er tegenover en dan prachtige foto's maken van dit natuurverschijnsel. Althans, dat was de bedoeling... Maar wanneer je dan met de tong op de knieën en hartkloppingen eindelijk boven bent, zul je altijd zien: bewolking. Afijn, die berg kun je altijd nog googlen en de fietstocht naar beneden was erg vet.

Morgen wordt het maar eens tijd om de grote steden te verruilen voor iets kleiners en vertrek ik naar Mindo: een paradijs vol hangmatten, ziplining en nachtelijke 'hikes'. Even tot rust komen want dat backpacken is natuurlijk een zware beproeving ;)

Dikke kus, Mariska