Zika, kom d'r maar in!

Ha lieve vrienden/familie/vage kenissen!

Weer even een update vanuit inmiddels weer een nieuw land!

Mijn vorige verslag eindigde met de kreet dat ik van plan was maximaal te gaan genieten op La Islas de Plata, oftewel de Galapagos eilanden voor arme studentjes zoals ik, maar dat verliep uiteraard weer net even anders...

Toen ik dinsdag met al mn zooi omstreeks half 7 sochtends mn hostel in Puerto Lopez binnenstruinden, bleek het maar weer dat de backpackers wereld klein is want ik liep direct Valentijn en Mary tegen het lijf: een tweetal wat ik in Mindo had leren kennen. Mijn logische reactie was dan ook om al mn spullen van me af te gooien en met hen mee te gaan naar Las Felias, het strand in het nabijgelegen nationale park. Met je luie kont op een hagelwit strand bijkomen van een lange busrit is natuurlijk ideaal, maar mijn Nederlandse huidje trok het allemaal wat minder goed. (De Duitse en Amerikaanse huisjes trouwens evenmin).

Volledig weggefikt keerden we terug naar het hostel, met als gevolg dat mijn tourbuddy Leo de volgende dag niet bepaald in staat was om mee te gaan naar La Islas. Dus ik met mijn beste Spaans naar de tour agency om onze tripje te verplaatsen naar de volgende dag, waar ze mij verzekerde dat dat allemaal 'no problema' en 'no pasa nada' was. Ik en die verrekte eilanden bleken de dag erna helaas echt geen match made in heaven toen het keihard stond de regenen. En ja, toen hadden we opeens wel een probleem want de tour agency deed niet aan geld teruggeven. Jammer genoeg voor hen was ik het inmiddels een beetje zat om overal opgelicht te worden en na enige strategie bepaling wat betreft onze onderhandelingstechniek, gingen we maar eens even verhaal halen. Onze strategie, bestaande uit het botweg weigeren om weg te gaan zonder geld, was uiteindelijk redelijk effectief en zo konden we toch nog een soort van tevreden doorrreizen.

De dag erna heb ik de bus naar Cuenca gepakt, een stadje in het zuiden van Ecuador die een beetje doet denken aan de Zuid- Amerikaanse versie van Florence. Ook hier weer ontzettende leuke lui ontmoet, met wie ik goed gebruik heb kunnen maken van de lokale happy hours. ( Die gemiddeld de hele dag/avond gelden.) Gisteren ben ik met Caitlin en Harriet naar het Nationale Park Las Cajas geweest. Aangezien we alledrie niet zo zwaar tilden aan het vinden van de juiste weg, liepen we na vijf minuten al off road door prachtige landschappen vol meren, bergen en immense watervallen. Wij hadden het reuze naar onze zin maar de lokale boswachter in zn gele regenjas dacht daar anders over en wierp zich op als een soort redder in nood waar we niet bepaald op zaten te wachten. Aangezien deze kerel nogal lastig af te schudden was, hebben we schaamteloos gebruik van hem kunnen maken als fotograaf. Meneer wilde aan het eind ook graag een fooi maar nadat hij zo ongeveer onze hele lunchvoorraad geplunderd had, hadden wij daar niet echt een boodschap aan...

Gisteravond heb ik de nachtbus naar Mancora, Peru, gepakt. Vroeger was deze grensovergang één van de gevaarlijkste overgangen van ZA en om een beetje in deze sferen te blijven vond de buschauffeur het wel een strak plan om een één of andere horrorfilm over busreizen op te zetten. Twee terroruren later waren we bij de grensovergang, waar mijn buurman besloot de boel een uur op te houden omdat hij zonodige een magnetron naar Peru wilde exporteren. (God mag weten waarom dat zo'n groot probleem was trouwens.) Afijn, ik heb het allemaal overleefd!

Aangezien ik inmiddels een tijdje onderweg ben leek het me wel leuk om een aantal dingen in Zuid Amerika op een rijtje te zetten waar ik steeds weer van sta te kijken:
- Je kan op ieder moment en iedere plek in of uit een bus stappen,het is een kwestie van hard gillen of zwaaien. ( Ook stoppen op de snelweg is voor de buschauffeur geen probleem)
- Ecuadorianen hebben grote problemen met het inschatten van reistijden. Wanneer een Ecuadoriaan je verteld dat iets een uur lopen is kan het maar zo zijn dat je er tien minuten later al tegenaan loopt. (of omgekeerd uiteraard)
- Wanneer je hier de weg vraagt en ze overduidelijk het antwoord niet weten is steevast de response 'si si esta aca!' wat gepaard gaat met een gebaar wat zou moeten duiden op 'gewoon rechtdoor lopen'
- Alles, maar dan ook echt alles, is onderhandelbaar. En blonde toeristen betalen altijd het meest.
- Lokale muggen hebben echt immense schijt aan Deet of andere zogenaamde muggenwerende zooi. Met als resultaat dat ondergetekende volledig lek geprikt wordt. (Zei iemand daar Malaria/Zika?)

Nou dat was het weer voor nu!

Dikke kus, Mariska